KAN KAYBEDEN BİR FUAR
İtalyan Ağaçişleme Makinacıları Birliği ACIMALL ve fuar kuruluşu CEPRA tarafından Milano Rho-Pero fuar alanında gerçekleştiren ve Avrupa'nın belli başlı ağaçişleme makina firmalarının katıldığı fuar, birliğin bölünmüşlüğü ve İtalyan sektörünün yaşadığı kriz nedeniyle bu yıl önemli ölçüde kan kaybetmişti. Tarihinde ilk kez sadece 4 salon ve 32.000 m2 ile sınırlı bir biçimde kapılarını açan XYLEXPO 2012'nin yabancı katılımcıları arasında Almanya, Çin, İspanya ve Çek Cumhuriyeti'nden sonra Türkiye 5. sırayı almıştı. Fuarda ürün ve hizmetlerini sergileyen Türk firmaları arasında, yayın grubumuzun dışında ÜSTÜNKARLI, TURANLAR, DİNÇMAK, AES, ABM, ÖN-İŞ ve TÜYAP gibi kuruluşlar bulunurken, çok sayıda Türk firması da temsilciliklerini yapmakta oldukları yabancı markalarında standında hazır bulundu.

İTALYA'DA YAŞANAN BÜYÜK SIKINTI
Bilindiği gibi İtalyan endüstrisinin en önemli örgütü konumunda olan ACIMALL içerisinde birkaç yıl öncesinde yaşanan çatlak sonrasında Buiesse, SCM ve CEFLA gibi üç büyük firma derneğin gözbebeği konumundaki fuardan desteklerini çekerek, kendilerine daha yakın ve daha az masraflı olan Rimini kentindeki Technodomus Fuarını organize etmeye başlamış ve bu durum hem sektörün ikiye bölünmesine hem de ortaya iki etkisiz fuar çıkmasına yol açmıştı. Aradan geçen zaman içerisinde gelinen nokta hiç de iç açıcı değil. İtalyanlar ne üç firmanın kendi müşterileri ile biraraya geldiği "etkinlik günleri" görünümündeki zayıf Technodomus'dan, ne giderek küçülerek etkisini yitirmiş bir Xylexpo Fuarından ne de sektörün genel gidişatından hiç memnun değil. Ancak ne olusa olsun "birşeyler yapılması" konusunda herkes hemfikir.

NEREDEN NEREYE...
Bu yıl, fuarın resmi sonuç raporu "beklentilerin ötesinde" bir fuar gerçekleştirdikleri tesbitiyle başlayınca insan ister istemez beklentilerin İtalyan pazarı için nerelere kadar gerilediğini sormadan edemiyor. Dünyanın en önemli 5 - 6 markasının yanısıra onlarca başarılı makina firmasının üye olduğu ACIMALL, artık bırakın "bir daha gelmeyiz" diye demeçler veren Alman firmalarını, İtalyan firmalarını bile fuara getirtemeyecek bir konuma gelmişse, buna neyin yol açtığını bir kez daha sorgulamak gerekiyor. Bu yıl Milano'nun Rho-Pero fuar alanına giderken ister istemez geçmiş yılları düşünmeden edemiyor insan. 6 yıl öncesinin,8 yıl öncesinin fuar alanının 10 - 12 salonuna yayılmış o görkemli etkinliği gitmiş, yarılarından gerisi kapatılmış 4 salonu bile kaplamayan cılız bir etkinlik gelmişti yerine. Dünya pazarlarına nam salmış, Avrupa'nın ikinci büyük etkinliğinin yerinde yeller esiyordu bu yıl... Evet global makina pazarları krizlerden etkilenmiş, evet Avrupa'da bir düşüş yaşanıyor, evet İtalyan ekonomisi sıkıntılı günler geçiriyor.. Bunların hepsi bir yere kadar anlaşılabilir ancak böylesi bir dönemde sadece İtalya'nın değil, dünyanın en etkili ağaçişleme makina imalatçıları arasında ilk sıralarda yer alan ACIMALL'ın, tam da böylesi bir dönemde kendi iç sorunlarını çözemiyor alması, önce üyelerinin başkaldırmasına, daha sonra karşılarına rakip bir fuar çıkartmasına ve sonuç olarak gözbebekleri konumunda olan bir etkinliğin yerlerde sürünmesine izin vermesi üstelik bu krizi 4 yıldır çözemiyor olması gerçekten anlaşılabilir gibi değil. Üstelik Milano'da birerbir görüştüğümüz ACIMAL'ın en üst yönetimini oluşturan isimlerden tüm İtalyan firma yöneticilerine kadar hiç kimse gelecekten umutlu değil ve sorunun ne zaman nasıl çözeceğini bilemiyor.

GELECEĞİ BELLİ OLMAYAN BİR FUAR
Fuar sırasında özel olarak görüştüğümüz fuarın yönetiminin sacayağı konumunda olan Ambrogio Delachi, Paolo Zanibon ve Dario Corbetta'dan edindiğimiz izlenim, onların da ne olacağını tam olarak kestiremediği doğrultusunda... İçlerinde en umutlu olanı Zanibon gibi geldi bize... Çözüme çok yaklaştıklarını ve sorunun Haziran sonuna kadar çözülmesini beklediğini söylese de, ayın sonuna geldiğimiz şu günlerde aldığımız duyumlar henüz bir adımın atılamadığı doğrultusunda. Şimdi herkes beklemede... Bu yıl Milano Rho-Pero Fuarıyla olan 6 yıllık sözleşmelerinin bitmesiyle birlikte, 2014 yılında Xylexpo'nun nerede açılacağını sorup duruyorlar. Uzun vadeli planlar yapma alışkanlığına sahip olan Avrupa'lılar için bu tam bir kabus konumunda. Anlaşılan o ki, kulislerde konuşulduğu gibi muhtemel aday kentlerden ister Verona, Bologna, Rimini' de yapılsın, isterse de kapılarını yine Milano'da açsın, Xylexpo'nun kendini toparlaması hiç de kolay olmayacak. Bu durumun sonuçta başta Alman, hatta Türk makina fuarlarının şansını artırmakta olduğu da yapılması gereken bir başka tesbit. Aslında ülkede giderek derinleşen bir ekonomik krizin de bulunması ve tüm bu yaşananlardan bağımsız bir biçimde genelde makine sektörünün içerisinde olduğu zor durum, İtalyanların geleceğin oyuncuları arasındaki yerlerini yitirmeye başladıklarının bir işareti olsa da, yine de bunca yıllık güçlü bir geçmiş ve deneyime sahip markaların kolay kolay pes etmeleri beklenemez. Ancak gerileyen batının yerini Türkiye'den taa Tayvan'a kadar yükselen bir doğunun almakta olduğu gerçeğini de gözardı etmemek lazım...