Çilek, Mobi Mobilya, Casa, Beko, Arçelik gibi Türk markaları ilgi  gören firmalarımızdı.  Tabi tasarım renkler trendler, fuara hangi gözle baktığınız çok önemli. Tecrit edilmiş sıradan yalnızlığa itilmiş alalede renkleri bir objeye ustaca giydirdiğinizde ona iki dokunuşla neler katıldığını, farklı materyellerden bir kombinasyonla neler yapılabildiğini burada görebilirsiniz.  

Yok olmaya yüz tutmuş bir ağaç kütüğünü temizleyerek boşluklarını şeffaf veya renkli malzemelerle doldurup hayata sunmak, ahşaba ve onun türevi malzemelere yeniden dönmek ancak tasarımla mümkün. Hepsi tasarımın gerçek yurdunda, Rönesans’ın ülkesinde hak ettiği yerde şimdi. 

İtalyanlar ona önem veriyor. “Biz Leonardo da Vinci’lerin, Michaelangelo’ların çocuklarıyız” diye bir kez daha buradan çıkış yapıyorlar ve evrensel dünyaya da “Emek harcayın, tasarlayın, sanatınızı katın, o zaman daha iyi satarsınız” diyorlar. Kopyalamalara da pek aldırış ettikleri yok çünkü arka planda yeni tasarımları gerçekleştirecek güçlü bir nesil hazırlamışlar. Sokaktakı insanların günlük yaşamına yansımış bu felsefe, ayakkabısından ceketine taktığı bir aksesuara kadar farklılık oluşturmak isteği sezilebiliyor. Firmaların tasarımlarında benzerlikler, aynı çizgiler yok.

İtalyan firmaları anlaşmışcasına farklı şeyler üretiyorlar. Bu da piyasa rekabetinde onlara artı avantajlar sunuyor. Oysa Modoko’ya, İnegöl’e, Kayseri’ye gidiniz, aynı ürünler pek çok tezgahta ufak dokunuşlarla farklılığa dönüşmüş olarak size sunuluyor. İtalyan standında altmış bin euroya sunulan ürünün benzeri  bizde dört - beş bin euroya satılırsa ne üretici kazanır ne de ürün hak ettiği yeri bulur. Türkiye, mobilya sektöründe önemli yarırımlara sahip işletmeleri olan büyük bir istihdam alanı. Ancak gerek iç piyasada haksız rekabet,  maliyet analizi yapmadan fiyat belirleme politikaları, gerekse de uluslararası pazarın kurallarına uymama nedeniyle hakkettiği yeri alamıyor.